"Benim Adım Kırmızı", yalnızca bir cinayeti çözmeye çalışanların hikâyesi değildir — bu roman, kelimelerle nakşedilen bir minyatürdür. Her karakterin kendi sesiyle konuştuğu bir evren yaratır Pamuk; bazen konuşan bir renk, bazen bir köpek, bazen de ölümün kendisidir. 1590’ların İstanbul’unda geçen bu roman, Doğu ile Batı’nın, gelenek ile yeniliğin, sanat ile inancın çatışmasını anlatır.
Bu kitapta yazar, tıpkı eski meddahlar gibi, anlatının içinde kaybolur ve okuyucuyu da peşinden sürükler. "Benim Adım Kırmızı", tarihsel bir roman olmanın ötesinde, resimle kelime arasında gidip gelen büyülü bir masaldır — ve belki de en çok, hikâyeyi anlatmanın ağırlığını taşıyanların romanıdır.
