"İstanbul: Hatıralar ve Şehir", sadece bir şehrin hikâyesi değil, aynı zamanda bir çocuğun gözünden geçmişe açılan bir hüzün atlasıdır. Orhan Pamuk, kendi çocukluğunu anlatırken, yavaşça yitip giden bir İstanbul’un ruhunu da kaydeder. Boğaz’ın sisi, ahşap evlerin çöküşü, kaybolan sesler ve siyah-beyaz hatıralar bir araya gelir.
Bu kitapta İstanbul, bir arka plan değil; başlı başına bir karakterdir — hüzünlü, yorgun, ama büyüleyici. Pamuk’un kelimeleriyle şehir konuşur، geçmişi fısıldar، ve okuyucuyu kendi içine çeker. Bu roman, nostalji ile kişisel tarihin eşsiz bir birleşimidir.
